Rozdział II

Rozdział II.

To pytanie zamurowało Hermione. Nie wiedziała, co ma robić. Czy iść na spacer z Fredem, który jest jej przyjacielem. Jednak nie była pewna, że czuje do niego coś więcej. Jednak Jeremy zaprosił ją pierwszy, i od razu jej się spodobał. Gdy marzyła o miłości nikt nie zwracał na nią uwagi, a gdy stwierdziła, że nie będzie się strać na siłę. To nagle zaprasza ją dwóch przystojnych chłopców. Hermiona trochę się cieszyła, że ktoś taki jak Fred zainteresował się nią.

-Mionka i co?-pójdziemy razem?-zapytał ją z ogromną nadzieją w głosie, a jego oczy były pełne uczucia.

-Wiesz Fred… przepraszam cie, ale ja już mam plany umówiłam się na spacer. Naprawdę przepraszam.- dziewczyna mówiąc to jej oczy posmutniały, a w gardle ją zapiekło.

-Nie ma sprawy Mionka, a z kim się umówiłaś?- pytając, o to sam dobrze znał odpowiedź.

-Jaaa z Jeremy’m z twojego roku. On chodzi do Hufflepuff’u. – od razu czule uśmiechając się do Rudzielca.- Wiesz on jest bardzo miły, może kiedyś całą paczką na piwo kremowe.- mówiąc te słowa wiedziała, że zaczyna się uśmiechać. Fred od razu posmutniał. Jednak nie chciał jej tego okazywać. Reszta szlabanu bardzo szybko zleciała w ciszy. Hermiona co jakiś czas zerkała na Freda, kiedy ich spojrzenia się zetknęły wiedziała, że czuje coś do Rudzielca nie wiedziała tylko czy to coś więcej niż przyjaźń.

                                   *               *             *

Szlaban bardzo szybko się skończył. Hermiona i Fred w ciszy szli korytarzami Hogwartu.

Gdy doszli do pokoju wspólnego, on zawrócił i gdzieś pobiegł nic nie mówiąc. Hermiona nie wiedziała co się dzieje. Szatynka usiadła na parapecie, i zaczęła czytać jakąś mugolską książkę. Nagle do okna podleciała mała biała sówka. Miona otworzyła okno i wpuściła sowę.

Dziewczyna podeszła do stołu i dała sowie krakersa, wzięła kopertę i przeczytała starannie napisane „Hermiona”. Dziewczyna się uśmiechnęła i od razu otworzyła kopertę i zaczęła czytać. Było w nim napisane :

„Droga Brązowooka

Co do spaceru zgadzasz się uczynić mi ten zaszczyt?

Odpisz szybko.

Ps. Śliczne dziś wyglądałaś.

Twój Jeremy”

Szatynka podniosła wzrok znad listu, i uśmiechnęła się sama do siebie. Nagle poczuła na sobie wzrok pewnego rudzielca. Popatrzyła się na niego i uśmiechnęła z zakłopotaniem.

-Mionka, od kiedy ty interesujesz się płcią przeciwną?-zapytał z radością w głosie.

-Wiesz Georg nie twoja sprawa.-uśmiechneła się sztucznie i od razu wzięła pergamin.

                                                          

„Drogi Jeremy

Z wielką chęcią pójdę z tobą na spacer.

Kiedy i gdzie się spotkamy?

Odpisz szybko.

Ps.Dziękuje .

„Hermiona”

Dziewczyna nie wiedziała co ma robić. Myślała cały czas o Jeremy’m i Fredzie. Wiedziała, że musi dać Puchonowi szanse. Choć korciło ją by pójść na spacer z Fred’em. Jej rozmyślania  przerwało pukanie do szyby. Wzięła liścik i szybko zaczęła czytać. Na jej twarzy pojawił się uśmiech. W liściku było napisane:

„Droga Brązowooka

Lubie wypowiadać te słowa.

Będę czekać na ciebie o 16 pod Wielką Salą.

Już nie odpisuj jest bardzo późno, a musisz się wyspać.

Całusy Jeremy”

Hermiona nie wiedziała co ma o tym myśleć, cały czas po głowie chodził jej uśmiech pewnego przystojnego Puchona. Dziewczyna postanowiła, że pójdzie się umyć i porozmawiać o dniu dzisiejszym z Ginny. Uśmiechnęła się w duchu.- „Ohhh, ale on słodki”- pomyślała, biegnąc do dormitorium.

                                                           *          *          *

(W tym samym czasie)

Fred siedział w pokoju życzeń, popijał ognistą whisky leżąc na wygodnej kanapie.

Po czym wstał, zaczął chodzić od ściany do ściany i przeklinając siebie w duchu.

Nie wiedział, myślał cały czas o pięknej dziewczynie, o jej włosach, o oczach, o jej pięknym delikatnym ciału. Jej uśmiech miał przed oczami. –„Jak mogłeś idioto!”- Jego myśli krzyczały w głowie. Nie wiedział co ma robić. Czy wyznać jej uczucie, które zżera go od środka, czy może być przyjacielem i po cichu sprawiać by się w nim zakochała.

Wyobraził sobie ukochaną i  Puchona, widział jak się przytulają, jak całują, jak on obejmuje jej delikatne dłonie i przystawia do ust by ogrzać. Widział jak siedzą na fotelach wtuleni.

-DOŚĆ! KONIEC!- wykrzyczał, sam do siebie.

-Fred?!- zapytała, dziewczyna w drzwiach.

-Ginn? Co ty tu robisz?- zdezorientowany spojrzał na nią, i na swoją butelkę whisky.

-Ja? Przyszłam pomyśleć, braciszku co się stało?-zapytała, z troską w oczach.

-Mionka idzie na spacer z Gilbertem…-popatrzył na siostre.

-To chyba dobrze. Wyrwała sobie niezłą partie, przystojny, mądry,silny.-widząc twarz brata umilkła.-FREDZIE WEASLEY. Ty sobie żartujesz? Ona się z nami przyjeżdża w wakacje. Jest dla nas jak rodzina. To moja najlepsza przyjaciółka. Co będzie jakbyście zerwali?- krzyczała bez opamiętania.

-Myślisz, że to dla mnie łatwe? Zależy mi na niej. Pomyśl co ja czuje, gdy widzę Rona i ją śmiejących się. Co czułem, gdy rano zobaczyłem ją i MOJEGO brata bliźniaka?- krzyczał, nie ukrywał bólu, gdy wypowiadał te słowa. -Chce ją codziennie całować, przytulać, wyznawać miłość. Zależy mi na niej. Ja... ja zakochałem się w niej. – łzy ciekły po jego policzkach. Ginny słysząc te słowa podeszła do brata, przytuliła go mocno. –Obiecuje będziecie jeszcze razem. On odwzajemnił jej uścisk.-Dziękuje. Ginn idź już.-przytulił ją mocniej.Ruda szła zamurowana, nie wiedziała co powiedzieć. Pierwszy raz w swoim życiu widziała takiego Freda. Usiadła na schodach i myślała, o Hermionie o jej bracie.

Wybraniec zobaczył ją, podszedł i przytulił. –Kochanie chodź.- złapał ją za ręke i pociągnął za sobą. 

Ten rozdział, chce dedykować Asi, jest to dziewczyna która wie co to jest załamka. I chyba troche mi przypomina Freda, w moim opowiadaniu. ;*

Zostawiajcie mi komentarze, to bardzo ważne.  Dziękuje za wsparcie. Przepraszam, że tak długo.;*

A rozdziały będą dłuższe, obiecuje !! Miałam problemy z kompem i nie chciałam zwlekać dłużej ~ Hedwiga